Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

του  Γιάννη Κουζή

Νέα ποιοτικά στοιχεία και νέες προκλήσεις αναδεικνύονται από τις πρωτοφανείς σε μαζικότητα κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών.
Καταρχήν, είναι το μέγεθος εκείνο που παραπέμπει σε όγκους διαδηλώσεων των πρώτων χρόνων της «μεταπολίτευσης».
Ωστόσο, για πρώτη, ίσως, φορά στη νεώτερη ιστορία του τόπου οι μαζικές εκδηλώσεις καταγγελίας μιας πλήρως απονομιμοποιημένης κυβέρνησης, ενός καταρρέοντος πολιτικού συστήματος , έχουν ως κυρίαρχη αφετηρία την έντονη και καθολική αγωνία της κοινωνίας για την ίδια της την επιβίωση ως απόρροια της ραγδαίας επιδείνωσης του βιοτικού επιπέδου και της πρωτοφανούς έξαρσης της ανασφάλειας για το μέλλον. Σε αυτό το στοιχείο εντοπίζεται η ειδοποιός διαφορά σχετικά με τις μαζικές κινητοποιήσεις του απώτερου και απώτατου παρελθόντος με βάση αιτήματα εθνικών ή στοιχειωδών δημοκρατικών διεκδικήσεων, κατά του πολέμου ή ακόμη και κατά μεμονωμένων μέτρων (πχ. ασφαλιστικό του 2001).

Παράλληλα , θα πρέπει να τονισθεί η ευρύτητα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης των συμμετεχόντων. Και τούτο γιατί η διόγκωση της ανεργίας, η γενικευμένη και μακρόπνοη επίθεση απέναντι στη μισθωτή εργασία και στις συντάξεις, τα μέτρα φορολογικής αφαίμαξης, δεν συνοδεύονται από το μακροπρόθεσμο όφελος του συνόλου των ιδιοκτητών του κεφαλαίου. Πλήθος μικρών επιχειρήσεων ασφυκτιούν από την κρίση οδηγούμενες στο κλείσιμο προς όφελος μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που καραδοκούν και, σε συνδυασμό με την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και τις αθρόες ιδιωτικοποιήσεις, στοχεύουν να ενισχύσουν τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου.
Επιπλέον, η σύγκλιση των διαφορετικών εργασιακών status με τη γενίκευση της μισθολογικής ισοπέδωσης και της επισφάλειας στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα μπορεί να συμβάλει στον περιορισμό των ανταγωνισμών και την ενίσχυση της αλληλεγγύης ανάμεσα στους κόλπους της μισθωτής εργασίας.
Τέλος, δημιουργούνται νέες προκλήσεις για το μέλλον των συνδικάτων με την ανάγκη οργανωτικής ανασυγκρότησης με άξονα την ενοποίηση ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, προσέλκυσης νέων μελών και ανάπτυξης μιας γνήσιας συνδικαλιστικής κουλτούρας απαλλαγμένης από πολύπλευρες εξαρτήσεις, παραταξιακές περιχαρακώσεις, αλλά και πελατειακές πρακτικές που καλλιέργησε διαχρονικά η κυβερνητική εξουσία μέσα στους κόλπους τους.


* Ο Γιάννης Κουζής είναι καθηγητής εργασιακών σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και επιστημονικός συνεργάτης του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Επισκέψεις