Από τον Παναγιώτη ΚυριακούλιαΗ πρωτοφανής οικονομική κρίση και η εξελισσόμενη ύφεση είναι μόνο σε ένα βαθμό η πραγματική αιτία για τις βίαιες επιθέσεις που δέχονται οι εργαζόμενοι μισθωτοί, είτε μένοντας στο δρόμο επειδή απολύονται είτε σκύβοντας το κεφάλι μπροστά στον εφιάλτη της ανεργίας αποδεχόμενοι περικοπές αποδοχών και δικαιωμάτων.
Στη χώρα μας, η οικονομική κρίση φαίνεται πλέον εξόφθλαμα ότι αποτελεί το "τελειο άλλοθι" για πολλούς "έξυπνους" εργοδότες (που ουσιαστικά δεν έχουν κανένα - μα κανένα απολύτως πρόβλημα επιβίωσης) να χρησιμοποιήσουν όλο το υφιστάμενο (αντ)εργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο που κατά καιρούς τους χάρισαν οι κυβερνήσεις, ώστε να ξεφορτωθούν όπως - όπως από τις υποχρεώσεις τους προς τους εργαζόμενους, κάνοντας το ονειρό τους πραγματικότητα: μια αγορά εργασίας απόλυτα ευέλικτη, χαμηλά έως εξευτελιστικά αμειβόμενη, χωρίς εργασιακά δικαιώματα.
Μια αγορά εργασίας, χωρίς καμιά απολύτως προστασία για τους εργαζόμενους. Το πως θα επιζήσουν ποσώς τους ενδιαφέρει. Αρκεί να ξεφορτωθούν τα βάρη.
Σήμερα, άλλο ένα αποκρουστικό κρούσμα αυτής της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας είδε το φώς της δημοσιότητας. Η Hellenic Steel (εταιρία χάλυβα) με έδρα τη Θεσσαλονίκη έθεσε σε διαθεσιμότητα 70 από τους 416 εργαζόμενους ( θα ακολουθήσουν άλλοι 300 έως τις 10 Απριλίου) ενώ ετοιμάζεται να προσφύγει στον Oργανισμό Mεσολάβησης ( ΟΜΕΔ) ζητώντας να εξαιρεθεί λόγω αδυναμίας από την εφαρμογή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), που προβλέπει αύξηση σε μισθούς και ημερομίσθια 5,5% από το Μάιο. Οι εργοδότες ακόμα και αν δε δικαιωθούν δημιουργούν νομικό προηγούμενο , το οποίο με πρόσχημα την κρίση , δεν αποκλείεται να εκμεταλλευτούν πολλές επιχειρήσεις.
Η ΓΣΕΕ σε ανακοίνωσή της σημειώνει ότι η Hellenic Steel τα προηγούμενα 4 χρόνια παρουσίασε τεράστια κέρδη ενώ τον Ιανουάριο του 2009 μοίρασε 150 χιλ.€ ως bonus στα διευθυντικά στελέχη της!
Και φυσικά δεν είναι μόνο η παραπάνω εταιρεία. Αλλωστε το νομοθετικό πλαίσιο επιτρέπει σε κάθε εταιρεία απλά να επικαλεστεί ότι έχει υποχωρήσει η παραγωγική της δραστηριότητα και να θέσει για 3 μήνες σε "διαθεσιμότητα" το προσωπικό της κόβοντας κατά το ήμισυ τις αποδοχές τους (Ν. 3198/55).
Ομως, η εξόντωση των εργαζομένων δεν σταματά εδώ. Ενα μικρό απάνθισμα της νέας εργοδοτικής αυθαιρεσίας, όπως αυτή καταγράφεται από τα στοιχεία του ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΣΕΕ περιλαμβάνει τα εξής:
1. ΜΑΖΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ που ήδη σημειώνονται ή έχουν αρχίσει να επισυμβαίνιυν με αιχμή στους κλάδους των κατασκευών, ναυτιλίας, τουρισμού, εμπορίου, τηλεπικοινωνιών και τραπεζών. Ηδη οι εκτιμήσεις μιλούν για πάνω από 100.000 απολύσεις εντός του 2009.
2. ΑΓΡΙΕΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΜΙΣΘΩΝ που ποικίλουν απο εργοδότη σε εργοδότη έως και 50% με τον εκβιασμό της απόλυσης σε όσους το αρνούνται.
3. ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΝΕΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ υπό το φόβο μιας ενδεχόμενης εγκυμοσύνης που προστατεύεται από τη νομοθεσία.
4. ΜΕΙΩΣΗ ΗΜΕΡΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΕ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΜΕΙΩΣΗ ΑΠΟΔΟΧΩΝ σύμφωνα με τις προτάσεις της Ε.Ε. που ασμένως προωθούνται από τον Πρόεδρο του ΕΒΕΑ κ. Μίχαλο, και την αναγκαιότητα των οποίων "κατανόησε" και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Αυτό γίνεται πολύ απλά με την μετατροπή των συμβάσεων εργασίας πλήρους απασχόλησης σε μερική. Η ακόμα χειρότερα με τη μετατροπή της πλήρους απασχόλησης σε διαλείπουσα ή σε εκ περιτροπής, ώστε οι εργαζόμενοι να εργάζονται μόνο όταν τους καλούν για εργασία και να αμείβονται μόνο για αυτό το διάστημα.
Σημαιοφόρος της όλης προσπάθειας αναδείχθηκε ο κ. Μυλωνάς, Πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος ( ΣΒΒΕ ), ο οποίος "κάλεσε" τους εργαζόμενους να "αποδεχθούν" την υπογραφή νέων ατομικών συμβάσεων εργασίας εγκαταλείποντας κατακτήσεις και δικαιώματα μιας ζωής.
Τι μένει λοιπόν για τους εργαζόμενους;
Μια λύση υπάρχει. Η ανασύνταξη των δυνάμεων της εργασίας, η συσπείρωση στα σωματεία και η συλλογική δράση. Η ευθύνη της ΓΣΕΕ και των μεγάλων συνδικαλιστικών οργανώσεων είναι τεράστια.
Ο κόσμος και οι εργαζόμενοι είναι οργισμένοι. Φοβισμένοι ναι. Ανασφαλείς ναι. Μα οργισμένοι. Το συνδικαλιστικό κίνημα έχει την υποχρέωση να μετατρέψει το φόβο, την ανασφάλεια και την οργή σε ένα μαζικό κίνημα εργατικής και ευρύτερα κοινωνικής διαμαρτυρίας. Είναι το μόνο όπλο που έχουμε στα χέρια μας, πριν τα χάσουμε όλα.
Υπό την έννοια αυτή, η ενεργός συμμετοχή όλων μας στην Απεργία στις 2 Απριλίου αποκτά ξεχωριστό νόημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου