ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Με το νομοσχέδιο που κατάθεσε κυβέρνηση προχωράει σε ολομέτωπη επίθεση ενάντια στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων και μεθοδεύει εργασιακό και ασφαλιστικό μεσαίωνα.

Συγκεκριμένα με το νέο νομοσχέδιο:

- Γίνονται ενοποιήσεις ταμείων, τόσο στο επίπεδο των κλάδων σύνταξης όσο και σε αυτό των κλάδων πρόνοιας και ασθενείας. Εξισώνονται προς τα κάτω οι όροι συνταξιοδότησης και μειώνονται σημαντικά οι παροχές προς τους ασφαλισμένους.

- Αυξάνεται στα 55 το όριο ηλικίας για συνταξιοδότηση μητέρας με ανήλικο παιδί. Η πλασματική προσφορά επιπλέον χρόνου ασφάλισης για κάθε παιδί (που και σήμερα ισχύει) –και ο οποίος δεν θα υπολογίζεται για τις περιπτώσεις μειωμένης ή πρόωρης σύνταξης ή για 37ετία– σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εμφανίζεται ως «προστασία της μητρότητας» και είναι ντροπή και εξευτελισμός για την κυβέρνηση να το προβάλλει.

- Οι επικουρικές συντάξεις καθηλώνονται στο 20% των συντάξιμων αποδοχών, πράγμα που σημαίνει δραστική μείωση των συντάξεων. Σε πολλούς κλάδους η μείωση των συντάξεων θα φτάσει μέχρι και το 40%.

- Αυξάνονται τα όρια ηλικίας για σύνταξη: Το όριο ηλικίας με 35ετία για ασφαλισμένους πριν το 1992 ανεβαίνει από τα 58 στα 60 σταδιακά από το 2013. Η σύνταξη με 37ετία προϋποθέτει ηλικία 58 ετών, ενώ μέχρι τώρα ήταν χωρίς όριο ηλικίας. Αυξάνεται στα 57 από τα 55 το όριο ηλικίας για σύνταξη εφόσον κάποιος έχει συμπληρώσει 25 χρόνια βαρέα και ανθυγιεινά.

- Παρατείνεται ο εργάσιμος βίος: Η πρόωρη μειωμένη σύνταξη εξαιρετικά ασύμφορη, αφού για κάθε χρόνο που κάποιος θα βγαίνει νωρίτερα θα έχει μείωση 6% στη σύνταξη. Όλοι εξωθούνται να εργάζονται μέχρι τα 65 ή ακόμη και τα 68 για να συμπληρώσουν τη σύνταξή τους αφού με τις προσαυξήσεις θα μπορούν να αναπληρώσουν μικρό μέρος από τις απώλειες και στις κύριες και στις επικουρικές συντάξεις.

- Στην αύξηση και των γενικών ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στοχεύει και η «εθελούσια» παράταση του εργάσιμου βίου μέχρι τα 68 χρόνια, με αύξηση της σύνταξης κατά 3,3% ανά έτος, για τους μετά το 1993 ασφαλισμένους, που έχουν συμπληρώσει 35 χρόνια ασφάλισης σε όλα τα Ταμεία

- Αυξάνονται από 50 σε 100 τα ένσημα για να πάρουμε βιβλιάριο ασθενείας. Αυξάνονται από 100 σε 120 μέρες οι ημέρες εργασίας με βάση τις οποίες κάποιος δικαιούται επίδομα ασθενείας. Με αυτές τις απάνθρωπες και κυνικές ρυθμίσεις όσοι έχουν μεγάλα διαστήματα ανεργίας ή εργάζονται σε συνθήκες επισφάλειας θα μένουν χωρίς ιατροφαρμακευτική κάλυψη.

- Με το «Ασφαλιστικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης Γενεών» θα ενισχυθεί και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, μέσα από έσοδα των αποκρατικοποιήσεων - ιδιωτικοποιήσεων, η κλοπή των αποθεματικών των «υγιών» ταμείων και η αύξηση του ΦΠΑ (που θα σημάνει νέο τεράστιο κύμα ακρίβειας σε βάρος του ήδη λεηλατημένου εργατικού εισοδήματος).

Το νομοσχέδιο σηματοδοτεί την ολοκληρωτική επίθεση απέναντι στα εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις του εργατικού κινήματος. Τα όρια ηλικίας αυξάνονται προς τα πάνω. Οι παροχές υγείας και πρόνοιας περιορίζονται σε σημαντικό βαθμό. Οι εργαζόμενοι θα αναγκαστούν να στραφούν όλο και περισσότερο στην ιδιωτική ασφάλιση και περίθαλψη. Η ανεργία σε αρκετούς κλάδους θα αυξηθεί αφού αρκετοί εργαζόμενοι θα υποχρεώνονται να παραμένουν στην υπηρεσία, ενώ άλλοι θα περνούν αναγκαστικές περιόδους ανεργίας μέχρι να συμπληρώσουν τα νέα αυξημένα όρια ηλικίας.

Η κυβέρνηση με κυνισμό παρουσιάζει τις μητέρες ανηλίκων, τους νέους και τις νέες της ελαστικής εργασίας, τους ανασφάλιστους μετανάστες να απολαμβάνουν παροχές που δεν τους αξίζουν.

Αντιμετωπίζει τις κατακτήσεις των εργαζομένων ως προνόμια που πρέπει να περικοπούν. Θέλει να εξισώσει τα ασφαλιστικά δικαιώματα όλων μας προς τα κάτω: να δουλεύουμε όλοι και όλες περισσότερο, για μικρότερες αμοιβές και με χειρότερες συνθήκες εργασίας.

Επικαλείται την υποτιθέμενη «κρίση και κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος» και ξεχνά τις εισφοροαπαλλαγές των εργοδοτών, τα αλλεπάλληλα χαρίσματα των χρεών τους, την κρατική ληστεία των ταμείων για δεκαετίες, το σκάνδαλο των «δομημένων».

Συμπερασματικά:

Το κυβερνητικό νομοσχέδιο δεν συζητιέται, απορρίπτεται στο σύνολό του και πρέπει να αποσυρθεί.

Αποτελεί ένα έκτρωμα, το οποίο οδηγεί στην συνολική υποβάθμιση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, στην ιδιωτικοποίησή της, στον σφαγιασμό ασφαλιστικών δικαιωμάτων και προδιαγράφει και νέες αρνητικές επεμβάσεις στο άμεσο μέλλον για όλους τους ασφαλισμένους, είτε είναι στον ιδιωτικό, είτε στο δημόσιο τομέα.

Η Κυβέρνηση και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός είναι απόλυτα εκτεθειμένοι γιατί:
- Άλλα έλεγαν πριν τις εκλογές και τα ακριβώς αντίθετα κάνουν τώρα.
- Χρησιμοποιούν τις ενοποιήσεις ταμείων ως μοχλό ισοπέδωσης προς τα κάτω για να χτυπήσουν τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση και να προωθήσουν το ατομικό κεφαλαιοποιητικό σύστημα (ιδιωτική ασφάλιση).
- Δεν λύνουν το ασφαλιστικό, αλλά με αφορμή το ασφαλιστικό θέλουν να αντιμετωπίσουν το δημοσιονομικό πρόβλημα με όρους δημοσιονομικής πειθαρχίας σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που δεν επιτρέπει ελλειματικούς προϋπολογισμούς

- Με συνοπτικές διαδικασίες επιχειρούν να τελειώσουν στο άψε-σβήσε με ένα εξαιρετικά σοβαρό ζήτημα.

Η κυβέρνηση προχωρά σε τόσο σοβαρές ρυθμίσεις χωρίς καμιά αναλογιστική μελέτη αφού αυτή που έχει παραγγείλει στο διεθνές γραφείο εργασίας θα παραδοθεί τον Ιούνιο.

Επίσης, η κυβέρνηση εκφράζει μια απύθμενη υποκρισία όταν επικαλείται το δημογραφικό πρόβλημα και την ίδια στιγμή περικόπτει δικαιώματα των μητέρων και όσων έχουν τρία παιδιά.

Η κυβέρνηση ψεύδεται ασύστολα όταν επικαλείται (δήθεν) τις αδικίες, του συστήματος και την ίδια στιγμή σφαγιάζει δικαιώματα των πιο ευάλωτων και σκληρά εργαζόμενων όπως είναι οι εργαζόμενοι στα βαρέα και ανθυγιεινά, οι μητέρες και οι νέοι ασφαλισμένοι.

Η κυβέρνηση είναι απόλυτα εκτεθειμένη, διότι τα οικονομικά προβλήματα του ασφαλιστικού συστήματος παραμένουν άλυτα, αφού αρνείται να χορηγήσει τα οφειλόμενα στο ασφαλιστικό σύστημα καθώς και νέους πόρους. Οι προτάσεις για την εισφοροδιαφυγή είναι κενό γράμμα ενώ το περιβόητο ταμείο αλληλεγγύης αποτελεί το μέσο εξαγνισμού της φορομπηχτικής και αντεργατικής πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων χωρίς ουσία οικονομικού αποτελέσματος (σε 10 χρόνια θα συγκεντρώσει λιγότερα από όσα χρωστά σήμερα το κράτος στα ταμεία).

Οι ασφαλισμένοι και τα δικαιώματά τους είναι τα θύματα για μια ακόμη φορά.
Με αυτό τον τρόπο επιβαρύνεται δραματικά και η οικονομική βιωσιμότητα το ΣΚΑ αλλά και η κοινωνική αποτελεσματικότητά του.
Οι εργαζόμενοι βλέπουν να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους το ίδιο σενάριο που ανελλιπώς εκτυλίσσεται από το 1990 και μετά από όλες τις κυβερνήσεις.

Οι κυβερνήσεις, η μια μετά την άλλη, καταστρέφουν ανά λίγα χρόνια τις προσδοκίες και τα ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, δημιουργούν συνεχώς νέες κατηγοριοποιήσεις και βάρη στις πλάτες της νέας γενιάς.

Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν θα πρέπει να εγκλωβιστεί στη λογική του λιγότερο κακού.

Θα πρέπει όλοι μας να αγωνιστούμε για την απόσυρση του κυβερνητικού νομοσχεδίου, για την κατάργηση των αντιασφαλιστικών διατάξεων όλων των νόμων, για ενισχυμένα δικαιώματα, για την άρση των διαχωρισμών μεταξύ των εργαζομένων, για την πραγματική και όχι στα λόγια, κατάργηση της ανασφάλιστης εργασίας, για την γενναία χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων από πόρους που θα προέλθουν από αύξηση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου και από την κάλυψη των χρεών του κράτους και των ιδιωτών.

Θα πρέπει ΟΛΟΙ ΜΑΣ, να βγουμε στους δρόμους. Η συμμετοχή στις κινητοποιήσεις πρέπει να είναι καθολική.

Π.Κ.